Operatie-angst

Al vanaf de eerste keer dat het woord operatie viel, verkeer ik in een (voorlopig lichte) staat van paniek!

Da's nu echt eens iets waar ik schrik voor heb.. Een operatie! Bij mij! Gewoon met opensnijden en wegnemen en terug toenaaien enzo.. In mijn lijf!! Terwijl ik 'even weg' ben...

Pff, word nu al gek als ik eraan denk! De week van de operatie zal ik waarschijnlijk zo goed als hysterisch zijn!!

Ik heb ziekenhuizen en alles wat daarbij komt kijken altijd al heel eng gevonden. Nu ik er de laatste jaren zo vaak kom, vond ik het tot nu toe allemaal best meevallen.. Maar de gedachte aan een operatie vind ik echt eng!

Ik weet zelf niet hoe het eigenlijk komt dat ik dat zo eng vind.. Ben zelf nog nooit geopereerd.. Misschien is het de gedachte dat ik helemaal onder narcose zal zijn (gelukkig maar natuurlijk maar toch:) of dat ze mijn lijf gaan opensnijden (klinkt veel dramatischer dan het waarschijnlijk zal zijn) en dan nog net 'die regio' die ik nog zo nodig zal hebben om aan kindjes te geraken..

Heb ook gewoon schrik dat er iets zal foutlopen tijdens de operatie of een of andere complicatie ofzo waardoor het daarna helemaal niet meer zal lukken..

En ook wel een beetje om niet meer terug wakker te worden na die narcose... klinkt belachelijk waarschijnlijk maar toch is het zo..

Onze kat, Babe, heeft mijn angst voor operaties er ook niet kleiner op gemaakt! Maar dat leg ik van 't weekend wel uit in een volgend logje.. (ga nu eerst nog even verder 'operatie vleesboom' googelen:)

Sauna

Voor Guy zijn verjaardag zijn we vanavond naar de sauna geweest en het was echt zalig!!

We hadden een privé sauna afgehuurd en we hadden allebei echt een vakantie-gevoel!! Alleen jammer dat de tijd echt voorbij gevlogen is...

Eén van de zaligste dingen voor mij is een bubbelbad dat buiten staat, en daar dan in de winter als het lekker koud is (zoals nu) ingaan, met een glaasje schuimwijn (of champagne natuurlijk, dat mag altijd:) en een roddelboekje!! Da's voor mij echt een beetje als de hemel op aarde, da's echt puur genieten!!

En dat hebben wij dus vanavond gedaan!!

Alleen jammer dat het zo veel geld kost (: anders zou ik elke week wel eens gaan!

Sporten

Een tijdje geleden was ik begonnen met start to bike (op een hometrainer voor de tv weliswaar maar dat zijn details:) maar toen bleek ik zwanger en dat vond ik een fantastisch excuus om er meteen mee te stoppen..

Nu ik niet meer zwanger ben heb ik beslist om terug te beginnen sporten! Maar ik wil wel wat variatie en dus heb ik bedacht dat ik de ene week ga fietsen en de andere week ga lopen.

Van een vriendin heb ik al een cd'tje gehad met daarop de aanmoedigingen van Evy Gruyaert voor start to run.. Weet niet of dat iets is maar dan moet ik tenminste de eierwekker niet meenemen om te timen wanneer ik moet lopen en wanneer ik moet wandelen..

Vol goeie moed had ik mij voorgenomen dat ik vandaag voor de 1ste maal zou gaan lopen! En Guy zou meegaan want dat ik 's avonds in het donker alleen zou gaan lopen dat zag hij niet zitten..

Maar wat blijkt nu vanavond? Guy vindt het te koud om te gaan lopen en is in plaats daarvan in een warm (heet) bad gaan zitten!!

En tja, da's dan overmacht natuurlijk he! En dus zit ik lekker warm in de zetel met de laptop op mijn schoot!!:)

Je moet flexibel zijn in 't leven!

Deze morgen de echo gehad en er was niets meer te zien!! Da's al goed nieuws dus, geen curettage!! Oef, ben toch wel opgelucht:)

Ze hebben ook nog bloed getrokken omdat die waarde ook terug negatief moet worden. Deze namiddag bellen ze met het resultaat..

Verder bevestigde ze nog eens onze afspraak ivm de operatie, de 3de februari. Dan moeten we bij de prof zijn die de operatie zal doen. Die gaat dan zelf een echo doen om te kijken hoe groot die vleesboom juist is en waar die precies zit.

Volgens haar zou het kunnen dat hij de operatie nog niet direct wil doen omdat ik net zwanger geweest ben... Dus misschien wordt het nog een maand of zelfs 2 uitgesteld..

En volgens haar zou het ook kunnen dat ik daarna 6 maand niet zwanger mag worden, omdat het eerst allemaal terug moet genezen... Da's wel minder natuurlijk.. Vorige keer sprak ze nog over 2 maand..

Maar hoe het echt allemaal juist zit zullen we horen de 3de februari! Hoop dat het allemaal een beetje meevalt en dat we uiteindelijk toch niet te lang moeten wachten..

Wat ik wel vreemd vind is dat, tot nu toe, iedereen altijd zei dat het een kleine vleesboom is en dat het op een 'goeie' plek zit (vandaar dat ze die ook laten zitten hadden) en als je onze nieuwe prof nu hoort is het precies alsof het iets 'gigantisch groots' is dat er zit... Snap er niets van, als het zo groot is hadden ze die toch al lang moeten wegnemen?!

Ze gaan die extra bloedonderzoeken (genetisch- en stollingsonderzoek enzo) ook niet meer doen want volgens haar is het (zo goed als) zeker dat die vleesboom het probleem is..!!

Wordt vervolgd...:)

PS: bedankt iedereen voor de lieve berichtjes!

Daarnet echo gehad! Aangezien ik al zoveel bloed verloren had, dacht ik dat alles misschien al mooi weg zou zijn...Maar nee hoor, ons embryo'tje zit er nog!! Die wil zich, na die hele strijd, natuurlijk ook niet zomaar gewonnen geven he:)

Nu, het is wel al 'goed gezakt' volgens haar dus ze denkt dat het nu niet lang meer zal duren!

Dus, nog even afwachten en volgende vrijdag terug een echo.. Hopelijk is de curettage tegen dan niet meer nodig!

Gisteren een leuke dag gehad! Zijn naar zee geweest, gaan 'nieuwjaren' bij oma want die was ziek op het echte nieuwjaar!
Het is soms zo moeilijk om geen mama meer te hebben, maar ik ben wel heel erg dankbaar dat de mama van mijn mama er nog is!

klauteren

Ik heb even diep gezeten maar ondertussen gaat het alweer een heel stuk beter!

Het blijft nog altijd heel jammer en heel frustrerend dat ze zolang gewacht hebben om iets aan die vleesboom te doen, want nu zijn al onze cryo's op en wat hadden we er gigantisch veel zeg in het begin..

Dus moeten we na die operatie helemaal opnieuw beginnen, en daar zie ik best wel tegenop.. En dan vooral nog tegen de maanden dat we zullen moeten wachten voor we nog eens een poging kunnen doen, want dat zal dan wel ergens in mei of juni pas zijn, en da's lang!!

Maar het is nu eenmaal zoals het is he en daar is niets aan te doen! De realiteit is er en hoe stom of lastig of wat dan ook die realiteit ook mag zijn, we moeten het er mee doen en daarmee verder gaan..

Zit denk ik al een beetje te lang thuis na te denken, ben precies een filosoof geworden ofzo:)

Maar eerst dus nog even afwachten wat vrijdag brengt.. Dan doen ze terug een echo en gaan ze bloed trekken. Als ons embryo'tje nog niet weg is tegen dan ga ik vragen om een curettage te doen. Dat lijkt mij de enige manier om zeker te zijn dat alles mooi weg is tegen februari...

Maar ik hoop stiekem dat het niet nodig zal zijn, want ik heb best wel al veel bloed verloren! Vorige vrijdag ben ik dan met alle medicatie gestopt en al heel snel daarna begon het bloedverlies... Dus misschien is alles al bijna weg nu? Of is dat gewoon wishfull thinking en kan dat helemaal niet?! Ik heb geen idee, ik hoor het vrijdag wel!

Over en uit

De hele week al ben ik moe en echt ook heel misselijk geweest, en natuurlijk had ik net daardoor hoop dat het misschien toch nog goed zou zitten, dat dat een teken was dat het toch 'goed' ging met ons embryo'tje....

.... maar nee hoor! Op de echo zag ze wel dat het vruchtje nog een beetje gegroeid was maar nog steeds geen kloppend hartje en dus kan het nu echt wel niet meer goed zitten, er is geen hoop meer...

Ze hebben nog bloed getrokken om de waarde van het hcg te kennen (ongeveer 9000) om te kunnen opvolgen of die mooi zakt en uiteindelijk terug negatief wordt...

Ik moet nu ook stoppen met alle medicatie en nadenken of ik een curettage wil of gewoon wil afwachten tot de miskraam vanzelf komt...

En ik vind het zo stom allemaal, echt waar! Wat een ongelofelijk sterk embryo'tje dat we daar zitten hebben en door die stomme vleesboom kan die daar niet gewoon blijven zitten...

Eigenlijk wil ik geen curettage, ik heb het even echt gehad met al dat gepruts aan mijn lijf!! Al dat 'doe je broek maar uit en leg je maar klaar op de stoel'-gedoe!! Ik ben dat soms echt zo ongelofelijk beu!!...

Maar het kan blijkbaar weken duren voor de miskraam vanzelf op gang zou komen en ze kunnen die operatie (vleesboom weghalen) pas doen als elk teken van een zwangerschap weg is uit mijn lichaam... En die operatie staat nu gepland ergens in februari...

En dus kan het zijn dat als ik die curettage niet doe, die operatie ook nog eens een aantal maanden uitgesteld zal worden en dat zie ik ook helemaal niet zitten...

Want het zal sowieso pas ten vroegste ergens in mei zijn dat we terug een poging kunnen doen en dat vind ik al heel lang...

Dus zal ik nog maar eens aan mijn lijf laten prutsen en ons embryo'tje laten wegnemen!!

Wat heb ik het toch soms helemaal gehad met dit hele gedoe, van hoop naar wanhoop en alles wat daartussen ligt...

En wat is het zwaar om heel dit traject te doorlopen zonder mijn eigen mama aan mijn zijde... Ik heb mijn mama nog nooit zo hard gemist als de afgelopen dagen/weken, en dat wil wel wat zeggen...

Sorry voor deze deprimerende post, dat krijg je als je wel de zwangerschapsmisselijkheid krijgt maar niet het kloppende hartje...:(

(zal wel terug beteren hoor, heeft gewoon wat tijd nodig:)

Geen joehoe's meer...(:

Waarschijnlijk dacht iedereen dat het hier zo stil bleef omdat we volop aan het genieten waren van ons blijde nieuws...maar niets is minder waar...

Tot en met oudejaarsavond zag alles er goed uit! Op kerstavond hadden we het aan Guy zijn familie verteld en op oudejaarsavond aan die van mij en iedereen was zo blij voor ons!!

Maar op 1 januari had ik opeens bloedverlies... Ik was in paniek en dus zijn we naar de spoed van het uz gereden. Na lang wachten heeft daar iemand een echo gedaan maar die zag helemaal niets dat wees op een zwangerschap. Omdat die waarde van het hcg toch heel hoog was geweest dachten ze dat het ging om een buitenbaarmoederlijke zwangerschap... Ze hadden mij daar al op een kamer gelegd met de mededeling om zeker niets meer te drinken want dat ze misschien een soort operatie zouden moeten doen...

Wij helemaal in paniek natuurlijk! Gelukkig hadden ze onze prof ondertussen opgebeld en is die dan afgekomen om zelf ook eens een echo te doen! Zij zag wel een vruchtzakje zitten! Maar ze zag geen hartje en ze zag ook dat het vruchtzakje vervormd werd door die vleesboom die er tegen duwde...

Omdat het vruchtje toch op de juiste plaats zat mochten we terug naar huis en moesten we de echo van vandaag afwachten.

Deze namiddag dus terug naar het uz geweest. We hebben het vruchtje heel duidelijk zien zitten maar helaas, weer geen hartje...(:

Ziet er dus, weeral, niet goed uit. Ze is voor 90% zeker dat het niet goed zit maar vrijdag moet ik (voor alle zekerheid) toch eens terug voor nog een echo... En ondertussen ook nog alle medicatie blijven verdernemen.

Het is zo ontzettend jammer dat het nu weer zo moet aflopen, we hadden er zo'n goeie hoop in deze keer...

Het enige 'positieve' is dat we nu wel zeker weten dat die vleesboom de boosdoener is en dat die operatie echt wel nodig is!!

Is lang geleden dat ik nog zoveel tranen gelaten heb, en dat ze van zo diep kwamen...